Ryzyko poronienia
Oczekiwanie na narodziny upragnionego maleństwa, zwłaszcza jeśli jest to pierworodny potomek, naznaczone jest wieloma skrajnymi emocjami. Przyszłym rodzicom towarzyszą przede wszystkim radość i podniecenie z powodu powołania na świat nowego członka rodziny, który już wkrótce zrewolucjonizuje ich życie, wywracając do góry nogami utarte schematy wynikające z codziennej rutyny. Okres ciąży wiąże się jednak również z licznymi obawami. Wśród nich najczęściej wymienia się lęk przed stratą poczętego dziecka. Poronienia kończą obecnie jedną piątą wszystkich ciąż, co stanowi całkiem spory odsetek i spędza sen z powiek wielu parom oczekującym na syna, lub córkę. Jakie objawy powinny naprawdę zaniepokoić przyszłych rodziców i kiedy występuje największe ryzyko poronienia?
Dlaczego dochodzi do obumarcia płodu
Przyczyny poronień są zróżnicowane. Nawet zachowanie najwyższej staranności oraz prowadzenie zdrowego, mało forsownego trybu życia w ciąży, nie gwarantuje, iż kobieta ją bezpiecznie donosi. Najczęściej płód obumiera z powodu wad wrodzonych niemożliwych do zdiagnozowania i wyeliminowania. Innymi przyczynami mogą być dolegliwości zdrowotne towarzyszące kobiecie, problemy hormonalne, czy choroby autoimmunologiczne. Dużą rolę odgrywają indywidualne predyspozycje kobiecego organizmu do utrzymania ciąży, które determinowane są m.in. przez wiek przyszłej matki oraz uwarunkowania anatomiczne, jak np. budowa macicy. Do utraty ciąży mogą niestety przyczynić się również okoliczności zewnętrzne, jak przeżyty stres, traumatyczne zdarzenie, bądź niefortunny upadek, w wyniku którego następuje uderzenie w brzuch. Do poronienia mogą również doprowadzić niektóre leki lub zioła, więc ciężarna powinna konsultować ze swoim lekarzem każdorazowe ich spożycie.
Początki ciąży
Wczesna ciąża to czas, gdy zarodek dopiero się wykształca, jest kruchy i delikatny. Kobieta powinna zatem szczególnie o siebie zadbać w tym okresie. Czasami jednak w tej fazie ciąży przyszła mama jeszcze nie wie, o tym, że nosi w sobie nowe życie. Dlatego też może kontynuować złe nawyki żywieniowe, czy spory wysiłek fizyczny, co potęguje ryzyko poronienia. W pierwszym trymestrze ciąży zagrożenie związane z potencjalną utratą dziecka jest więc największe. Szacuje się, iż do 12. tygodnia ciąży obumiera aż 80% płodów. Bóle w podbrzuszu, niekontrolowane krwawienia, czy nagłe skurcze powinny być sygnałem alarmowym dla przyszłych rodziców. Błyskawiczna reakcja połączona z wizytą u ginekologa może uratować zagrożoną ciążę.
Drugi i trzeci trymestr
W kolejnych etapach ciąży jest już trochę spokojniej, lecz nadal warto trzymać rękę na pulsie. Przede wszystkim, kobieta spodziewająca się dziecka powinna być pod stałą opieką lekarza i na bieżąco wykonywać podstawowe badania, nawet jeśli czuje się dobrze. Jeżeli badania USG wykonane między 11. a 13. tygodniem ciąży nie wykażą nieprawidłowości, czy nadmiernego zagrożenia, można uznać, iż ryzyko utraty dziecka znacząco maleje. Z poronieniem mamy do czynienia tylko do 22. tygodnia ciąży. Po tym czasie utraconą ciążę z punktu widzenia medycznego uznaje się za tzw. poród przedwczesny, który polega na wydaleniu lub usunięciu martwego płodu z organizmu kobiety. Choć strach przed utratą maleństwa często działa paraliżująco, warto optymistycznie patrzeć w przyszłość i nie dać się ponurym myślom, ponieważ złe emocje przyszłej mamy mogą tylko i wyłącznie zaszkodzić. Podstawą jest zachowanie należytej ostrożni w ciąży oraz pozytywne nastawienie.
